thuiskomen in verhalen

Het heeft een hele tijd geduurd voor ik ben beginnen schrijven, alsof alle indrukken en ideeën moesten indalen. Aanvankelijk schreef ik enkele scenario’s voor televisie en langspeelfilm. Daarna stapte ik over naar de jeugdliteratuur. Tussen 1994 en 2011 schreef ik een vijftiental jeugdboeken en scenario's voor een animatiereeks voor kinderen.

In 2005 schreef ik met 'Soeur Sourire', mijn eerste roman voor volwassenen. Daarna kwamen 'Zoon in Congo', 'Alles is krom' en 'Vuurvader'. Momenteel ben ik bezig aan iets nieuws, maar daarover kan ik nog niet veel kwijt. 

Daarnaast kom ik ook thuis in de verhalen van mijn studenten aan het conservatorium van Hasselt en de Academie in Haasrode waar ik sinds 1997 docent Creatief Schrijven ben. Van 1999 tot 2001 gaf ik ook les aan de Schrijversvakschool 't Colofon in Nederland, met name in Maastricht, waardoor ik weer dicht bij mijn roots kwam.

Ik geef geregeld bijscholingen voor de Europese Organisatie van Schrijfdoenten, en ik gaf verscheidene jaren schrijfateliers in Paramaribo (Suriname) en in Kaapstad (Zuid-Afrika). Dat laatste in opdracht van PRAESA, het project dat in 2015 de Astrid Lindgrenprijs ontving.

Kritische stemmen beweren wel eens dat een opleiding Creatief Schrijven onzin is en zelfs te mijden. Dat vind ik een vreemde gedachte. We vinden het vanzelfsprekend dat mensen worden opgeleid in andere kunstvormen zoals schilderen, beeldhouwen en musiceren. Waarom zou schrijven daar een uitzondering op vormen?